Nauthólsvík með pempíunni Snorra Halldóri :D

Á föstudaginn hætti ég snemma í vinnunni og ákvað að nota góða veðrið í annað en horfa á það út um gluggann. Ég og Snorri Halldór ákváðum að fara hjólandi (á reiðhjólum) í Nauthólsvík og busla aðeins í sjónum þar.
Það var alveg dágóð glás af fólki þarna enda alveg hriiiiikalega gott veður. Ég uppgötvaði það þarna að sonur minn er algjör pempía :s Ég veit ekki hvar þessi umsnúningur varð á honum sem alltaf var að skoða köngulær, orma eða bara allt lífið og lét fátt hræða sig. Þarna í Nauthólsvík stóð hann í sandinum og hálf veinaði að ég skildi nú passa mig á þessu og hinu !!! AHHH mamma passaðu þig ef þú sérð svona blautan hring þá getur það verið þessi ormurinn. Ég nennti nú ekki að hlusta á svona kerlingartuð og dró hann út í vatnið og þá byrjaði: ahhh þetta er svo kalt ..... döööö hvað ég var hissa. Hann tuðaði líka yfir sandinum sem festist á milli tánna á honum - meðan ég naut þess alveg fram í fingurgóma að vaða þarna í sjónum og finna sandinn klessast á milli tánna.
Ég ákvað að bæta honum aðeins upp sálarkvölina og bauð honum á kaffihúsið Nauthól og gaf honum þar ostaköku og gosglas. Þannig að hann komst frá þessu þokkalega óskemmdur á sálinnu - það er nefnilega alltaf hægt að bæta honum allt upp með mat þó það sjáist nú ekki á honum þessari elsku :D Ég naut þess að vera þarna og hann lifði þetta af :D